We krijgen het genre niet zo vaak aangeboden voor een recensie op onze ‘Rootstime’-pagina’s, maar met de nieuwe cd van ‘Izakaya Heartbeat’ worden we deze keer toch met ons hele hebben en houden gedropt in de wereld van de psychedelische noise-rock. Dit is een groep jonge wolven uit Oslo, Noorwegen die in 2010 hun debuutplaat “Ancient Asobi/In Arcadia” hebben uitgebracht met rock- en popnummers die geïnspireerd waren op de sound van de Amerikaanse en Britse ‘underground’-gitaargroepen van eind jaren ’80 en begin jaren ’90.

In 2013 verscheen derhalve een opvolger in de vorm van het album “Enter – Rainbow Lake” waarmee de band nog meer de psychedelische rocktour opging en dat is nu zeker ook het geval met hun derde plaat “Subterranean Sunset” waarop de tien door leadzanger Christian Wilson Larsen en gitarist Kenneth Amundsen gecomponeerde nummers bijna dwingend door de strot van de luisteraars worden geduwd. Als u op zoek zou zijn naar rustige achtergrondmuziek voor uw intieme avonduren, dan kan u “Subterranean Sunset” van ‘Izakaya Heartbeat’ maar best niet in de cd-speler stoppen.

De rauwe dynamiek en noise-factor ligt namelijk erg hoog bij tracks als “Hallucinating Past and Future”, “Descend”, “Fierce Femme”, “Primitive Psyche” en de op de twee video’s te beluisteren nummers “Sometimes” en “Planetarium High”. Anderzijds zouden we de enige rustigere track “Into The Ocean” misschien wel kunnen onderbrengen onder de noemer ‘postrock’. Maar de algemene teneur van dit album is toch dat er bijzonder veel gitaargeweld te horen valt en dat de plaat derhalve enkel aan te raden is voor de ‘die hard’-fans van dit psychedelische noise-rockgenre dat ook gebracht wordt door bands als ‘Sonic Youth’ en ‘My Bloody Valentine’.

(valsam)